In the mood...!!!

Πόσο σπάνια στις μέρες μας μπορεί να είναι μία αληθινή "Ερωτική επιθυμία";

Να θέλει ο ένας τον άλλον, αλλά να μην θέλετε να γίνετε.... "σαν κι αυτούς"!

"Αυτούς" που σας πρόδωσαν..

Και να μένετε σε αυτό.. Σε αυτό το παιχνίδι σκέψης και πόθου! Πλατωνικά, αλλά υπερβολικά ερωτικά!

Ο έρωτας σε όλο του το έυρος λοιπόν!

WONG KAR WAI

Την "ερωτική επιθυμία" την είχα δει πριν κάμποσα χρόνια, μετά το "My blueberry nights", την πρώτη ευρωπαική ταινία του Wong kar Wai.

Η αλήθεια είναι ότι τότε πέρασε απαρατήρητη. Όσο μεγαλώνεις όμως είμαι της άποψης ότι βλέπεις αλλιώς το σινεμά!

Χτες, αφέθηκα τόσο πολύ στην τέχνη του κινηματογράφου που τελειώνοντας την ταινία συνειδητοποίησα ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει πλέον στην εποχή μας! Και δεν θέλω να γίνομαι γραφικός αλλά είναι ότι πιο αληθινό μπορεί να πει κάποιος χαρακτηρίζοντας τις σχέσεις ανθρώπων του σήμερα..

Ο σκηνοθέτης κάνει μία τρομερή επίθεση στον οπτικοακουστικό σου τομέα, που επί μιάμιση ώρα σε κάνει να παραδοθείς "in the mood for love" σε μία πολύ απλή ιστορία.... 

Αυτός, αυτή, ένας έρωτας, κάποιες απιστίες, πόθος, μίσος.......  τα κλασικά...

Έλα όμως που δεν είναι τόσο απλό..γιατί ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης ξέρει να μετατρέπει το απλό, σε κάτι το οποίο θα εύχεσαι να μην είχε τελειώσει, θα εύχεσαι να το ζήσεις αυτό κάποια στιγμή!!

Η πρωταγωνίστρια είναι σαν μία κινέζα, ψεύτικη κούκλα με καταπληκτικά φορέματα και τρομερές αναλογίες.. Ο άντρας τίποτα το ιδιαίτερο, ένας κλασικός κινέζος δημοσιογράφος..Κι όμως, κρέμεσαι από τα χείλη του και τις εκφράσεις του, περιμένοντας την επόμενη σκηνή του φιλμ. Δεν χαλαρώνεις ούτε λεπτό!

Τα παρακάτω δυόμιση λεπτά από την ταινία πιστεύω τα λένε όλα.. χωρίς λόγια..χωρίς κραυγαλέα σκηνικά και εφέ..χωρίς ακριβοπληρωμένους ηθοποιούς.. απλά μία έντονη Ερωτική επιθυμία ή οποία ξεχειλίζει και κάτι το οποίο πιθανόν είναι ότι πιο ωραίο έχουν ακούσει τα αυτιά σας!!

IN THE MOOD FOR LOVE

Το παραπάνω εθιστικό βαλς ακούγεται σχεδόν σε ολόκληρη την ταινία τις στιγμές που σκέφτεται ο ένας τον άλλον..!!




Τελευταία ανάρτηση λοιπόν... Η επόμενη θα είναι μετά τις άδειες, τις διακοπές, τα ξενύχτια, τα μπαράκια, τους πιθανούς καλοκαιρινούς έρωτες, τον Ωρωπό, την Άνδρο, την Φολέγανδρο......και βλέπουμε..


Καλές διακοπές, και καλές επαφές!!!!

Ένοχο μυστικό..!!

Πρόλογος 

Η ιστορία που θα σας διηγήθω συνέβη χτες και είναι κάτι το οποίο ούτε ο Αργύρης, ούτε ο Λουκάς, ούτε η παρακάτω ηρωίδα θα θέλει να συζητήσει ποτέ ξανά και με κανέναν αυτό που εκτυλίχθηκε.

 Το μυστικό θα μείνει σε αυτούς του τέσσερις ανθρώπους....

Σε αυτούς του τέσσερις  τοίχους του παρακάτω κουβουκλίου!

Κεφάλαιο Πρώτο

Κολωνάκι. Η παράδοση του χαπιού έγινε. Αγχώθηκα χωρίς λόγο? Ο Αργύρης μου είπε δεν τρέχει τίποτα.Ξέρω γω ρε γαμώτο!. Εντέλει φεύγω.
Καραγιώργη Σερβίας. Ποδήλατο χωρίς χέρια. Πω πω μάγκας! Χτυπάει το κινητό και το σηκώνω εν κινήσει. Πολύ μαγκιά.

"Που είσαι ρε"?

"Σε τρία λεπτά είμαι εκεί"!

Τελικά φτάνω σε ένα! Η μαγκιά πλέον έχει ξεχειλίσει από την βερμούδα και έχει καλύψει όλη την πλατεία Μοναστηρακίου!

Φτάνουμε στην είσοδο. Κλειδώνω ποδήλατο.

Κεφάλαιο Δεύτερο

"Καλησπέρα"!

"Καλησπέρα"!

"Είμαστε για το μπάρ"

"Έχετε κάποια κράτηση"?

"Εεε, ξέρετε έχει πολύ κόσμο πάνω και το σερβίρισμα μπορεί να αργήσει"

"Δεν πειράζει, θα ανέβουμε τουλάχιστον να το δούμε."

Κεφάλαιο Τρίτο

Ασανσέρ. Περιμένει ζευγάρι να ανέβει μαζί μας.

Αυτός, ριγέ κοντομάνικο πουκάμισο, χαλαρό τζιν, πρόσωπο με έντονα χαρακτηριστικά, γένια, γυαλιά μυωπίας, υποψία καράφλας και αξύριστος. Μάλλον δημόσιος υπάλληλος...

Αυτή, μπλούζα μαρινιέρα, φούστα σε αποχρώσεις του μολυβί. αδύνατη, με ωραία πλάτη και λεπτές γάμπες, έντονο κόκκινο κραγιόν, ίσια, φρεσκολουσμένα, μέχρι τον ώμο καστανά μαλλιά και λεπτά δάχτυλα. Μάλλον τραπεζική υπάλληλος..

 Μπαίνουμε όλοι μαζί. Το ασανσέρ χωράει με το ζόρι τρία άτομα.

"Όροφο ξέρουμε"? Λέει το ζευγάρι.

"Έκτο"! Απαντάω εγώ με ύφος τύπου έρχομαι εδώ κάθε βράδυ, είμαι από τους πρώτους που το ανακάλυψαν και μάλιστα ένα βράδυ γνώρισα τουρίστρια, την έριξα και κατέβηκα και κάτω να της δείξω τα δωμάτια!

Στριμωχνόμαστε σαν σαρδέλες.
Η ζέστη είναι αφόρητη. Η κοπέλα φοβάται. Το παίζει όμως άνετη. 

Ο Αργύρης καθώς την περιεργάζεται λες και είναι φωτιστικό PANZERI, σπάει τον πάγο, αποκαλύπτοντας και στους τέσσερις, ότι στο συγκεκριμένο ασανσέρ υπάρχουν δύο πόρτες και θα βγούμε από διαφορετική πόρτα από αυτή που μπήκαμε.

Η κοπέλα συνεχίζει να το παίζει άνετη χαμογελώντας!

Ο άντρας, παύλα γκόμενος, παύλα συνάδελφος από το γραφείο κοιτάει όλη την ώρα πάνω με στυλ απλής, τυπικής, αμηχανίας, περιμένοντας έξι γαμημένους τυπικούς ορόφους, να βγει, να δει την θέα, να της πει κοίτα που σε' φερα, και να πιει ένα ρημαδοκοκτέήλ!

Κεφάλαιο Τέταρτο 

Η πόρτα ανοίγει τελικά από κει που προέβλεψε ο μάστορας των ανελκυστήρων Αργύρης. 

Ξαφνικά η κοπέλα βγάζει μία πνιχτή, υπόκωφη, ντροπαλή, παιδιάστικη κραυγή αποκαλύπτοντας σε όλους ότι.......

Πρώτον φοβάται τα ασανσέρ, 

Δεύτερον δεν υπήρξε ούτε μία στιγμή άνετη, 

και τρίτον λόγω των παράπάνω δεν έδωσε σημασία σε αυτά που της είπε προηγουμένως ο πολύπειρος σε αυτά τα θέματα φίλος Αργύρης!

Επίλογος

Το θέμα είναι ότι μόλις βγήκαμε, αυτό που αντικρίσαμε μας έκανε να ξεχάσουμε αυτά τα περίπου 9 τρομακτικά δευτερόλεπτα που σας περιέγραψα και επιτέλους είδαμε...

 ΤΗΝ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΤΑΡΑΤΣΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!!!

ΤΕΛΟΣ 

A FOR ATHENS HOTEL 

Lover, Lover, Lover - Ian McCulloch

Α δεν σας είπα....!!

Ο περίφημος Αργύρης, ήρωας του παραπάνω μυθιστορήματος έφτιαξε μπλογκ..

Για επισκεφτείτε τον!!

www.10pcstereotype.blogspot.com 

Με κλωτσιές και με μπουνιές..Πυξ Λαξ..!!!

ΤΑΡΑΝΤΙΝΙΚΑ RE TWEETS

RT@Δεν θυμάμαι
Αυτό που πλέον έχουμε συνέχεια ρεύμα; Πόσο Ευρώπη!


RT@ The_Stranger_gr   
-Αν με χωρίσεις θα πάρω ναρκωτικά. -Χέστηκα. -Θα πέσω στις γραμμές του τρένου. -Χέστηκα. -Θα πάω στους Πυξ Λαξ. -ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ, Σ'ΑΓΑΠΑΩ!

Ξέρετε ε; Κάπου πήρε το αυτί μου ότι το εισιτήριο που θα κρατούν σήμερα οι τυχεροί που θα δουν τους Πυξ Λαξ θα είναι κυριολεκτικά μαγικό χαρτάκι, γιατί θα ισχύει για όλες τις τελευταίες τους συναυλίες μέχρι το 2021!


Καλά ντε! Πλάκα κάνω. Το ξέρω ότι πολλοί από εσάς που διαβάζετε τώρα σε λίγο θα είστε μέσα. Ή ήσασταν μέσα τελοσπάντων! Δεν έχει σημασία. Σήμερα η μέρα είναι μεγάλη. Η συναυλία είναι μεγάλη και δεν σηκώνω κουβέντα. Απλά και μόνο ας αναρωτηθούμε πόσα είδη ανθρώπων θα βρίσκονται στη σημερινή συναυλία....

Πόσους γνωστούς θα βρεις στο Ο.Α.Κ.Α σήμερα;

Βγαίνοντας από το αμάξι, το οποίο φυσικά θα αφήσεις αρκετά μακριά (κοντά στον "Εγκέφαλο") γιατί είσαι γατόνι και ξέρεις τι εστί συναυλία στο Ο.Α.Κ.Α, θα πετύχεις τον Τάκη ή Αντώνη, συνάδελφο από την εταιρία, αλλά από τον κάτω όροφο (με τη γυναίκα του και την κόρη του φυσικά!)





Ξεκινώντας, λίγο πριν τον έλεγχο, εκεί στην ουρά, θα δεις παλιό συμμαθητή, ροκά με αριστερές εμμονές κατά της εξουσίας, ο οποίος φαίνεται να έχει ηρεμήσει, φορώντας σακάκι και πουκάμισο, λες και βγήκε από συνεδρίαση του Χρηματιστηρίου Αθηνών (με την γκόμενα του φυσικά!)






Έχεις μπει επιτέλους μέσα και καθώς προσπαθείς να εγκλιματιστείς και να δεις που θα πλασαριστείς και που βρίσκονται τα μπιρόνια, από μακριά, ανάμεσα σε κάτι 45άρες, βλέπεις έναν τύπο να μοιάζει με τον τυλιχτή στο καινούργιο σουβλατζίδικο που άνοιξε απέναντι από το σπίτι σου... Τι; Νομίζεις ότι δεν είναι αυτός; Δεν νομίζω Τάκη! (Για τις 45άρες αναφέρθηκα πιστεύω!)




Η ώρα περνάει. Έχουν βγει. Γίνεται χαμός. Έχουν πει 5-6 τραγούδια και εσύ έχεις πιει ήδη 2 μπιρόνια. Ξαφνικά, ξεκινάει το "Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο". Τι σκέφτεσαι; Την πρώην; Την νυν; Κάποια τελοσπάντων. Ο απέναντι τι σκέφτεται; Ο δίπλα; Πας για μπιρόνι. Οι αναμνήσεις σε κυριεύουv. προσπαθείς να ξεφύγεις από τις γκομενοσκέψεις. Καθώς περνάς ένα ζευγάρι που φιλιέται και τραγουδάει ο ένας στο αυτί του άλλου, βλέπεις την πρώην με άλλον. 
Αυτός, πιο ψηλός από σένα. 
Αυτή πιο όμορφη από ποτέ! 
Χαλιέσαι. Αλλάζεις πορεία για την κατάκτηση του τρίτου μπιρονιού!






Γυρνάς περίπου στο προηγούμενο πόστο σου. Παίζει το "Γιατί", το αγαπημένο σου κομμάτι. Όταν το άκουγες παλιά, πάντα το έπαιζες στο τουμπελέκι. Και ήταν και αυτή μερικές φορές παρών. Στ' αρχίδια σου. Την ξεχνάς, και την ώρα που πας να βγάλεις ένα τσιγάρο από την τσέπη, έρχεται και σε πιάνει από το μπράτσο η παλιά σου η καθηγήτρια από το Γυμνάσιο, η Αρχοντούλα που σου είχε μεγάλη αδυναμία και γενικά την πετυχαίνεις σε διάφορα events γιατί είναι ψαγμένη τύπισσα. Τα λέτε λίγο. Όσο γίνεται. (Σε συστήνει στο άντρα της φυσικά!)




Σκέφτεσαι τα παλιά χρόνια στο Γυμνάσιο. Οι Πυξ-Λαξ τα δίνουν όλα, και καθώς έχει ανέβει η διάθεση λόγω του λυκίσκου και της βύνης, βλέπεις διαγώνια δεξιά μία τύπισσα που μοιάζει με την Αλέκα, μιά απίθανη οντότητα βγαλμένη από ταινία της Nouvelle Vague, που είχες περάσει τέλεια από το πουθενά πριν δύο χρόνια στα Κουφονήσια. Δεν έχεις όρεξη να πας από κει. Βαριέσαι το στριμωξίδι. Τι; Νομίζεις δεν είναι αυτή; Δεν νομίζω Τάκη!
(Μάλλον κωλώνεις να πας  επειδή είναι με γκόμενο φυσικά!)






Οι ώρες έχουν περάσει. Σε λίγο θα φύγουν από την σκηνή οι Πυξ-Λαξ, ο κόσμος από κάτω θα αρχίσει να σφυρίζει, θα ξαναβγούν, θα πούνε πάλι το "Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο". Τη διαδρομή για τα μπιρόνια πλέον την βρίσκεις και με κλειστά μάτια. Έχεις πάει 9 φορές. Στις 3 από αυτές τις 9, συνάντησες τον διευθυντή σου, τον μπακάλη σου, τον Βαγγέλη τον Θωμόπουλο από το Στρατό, νομίζεις ότι είδες την Μόνικα Μπελούτσι (Δεν νομίζω Τάκη! Τα μπιρόνια θα φταίνε!), πάτησες κατά λάθος την Τένια Μακρή, είδες την Σίσσυ Χρηστίδου, τον Καραφώτη, την Κατερίνα Καινούργιου, την Ελεονώρα Μελέτη, τον Ευαγγελάτο με την Στεφανίδου, τον Γαλάτη, τον Ηρακλή Αντύπα, τον Μπάμπη Χριστόγλου, τον Τέλι Σαβάλας (Όχι, πάλι τα μπιρόνια φταίνε!), τον Αργύρη, τον Λουκά, την καθηγήτρια των Αγγλικών σου.....


(Εννοείται ότι όλοι οι παραπάνω, πραγματικοί ή μη, ήταν με τις κοπέλες τους και τα αγόρια τους φυσικά!)


Εσύ γιατί πήγες μόνος; 

ΓΙΑΤΙ

Εις μνήμην του Μάνου Ξυδούς!

Ζήλεψα..!!

Συνέρχομαι!

Πέντε μέρες στο νησί κι έγινα πάλι άνθρωπος.

Πέντε μέρες στο νησί -κι έχω γίνει πάλι άνθρωπος.

Έπεσε ο θυμός σα λέπι. Είπα: παύω να διαφιλονικώ με τα παλιά - κι έγιναν όλα ζάχαρη. Πήγα και βρήκα τους παλιούς μου φίλους. Τα ήπιαμε, τα είπαμε, τα συμφωνήσαμε.

Ωραίο πράμα οι άνθρωποι, αλλά κι η φύση. Ιδίως τις νύχτες. Που το στερέωμα σε πλακώνει σαν τρελό διαμάντι. Πηγαίνω στα τσίπικα κλαμπάκια, στα χωριά, ν’ ανακατευτώ με Άγγλους. Φέτος και με Ρώσους. Σύντροφοι εν όπλοις, compagnons de misère - πίνουμε τα μπιρόνια σε έκσταση, με το μάτι να γυαλίζει από υπαρξιακή σαστισμάρα, αδεξιότητα και προλεταριακή χαρά.

Οδηγώ με μισόκλειστα μάτια, σχεδόν μαντεύοντας τις στροφές - τόσο καλά τις ξέρω. Σ’ έναν παράδρομο του Πλάνου, λίγο πιο κει απ’ το εξοχικό του Σολωμού, δεν υπάρχει φως κανένα. Σβήνω τη μηχανή και κάθομαι. Είμαι εκείνο το μικρό παιδί στο άσημο διήγημα του Ξενόπουλου που κοιμήθηκε μια νύχτα Αυγούστου με τον φίλο του δίπλα στις απλωμένες σταφίδες και είδε τον ουρανό ν’ ανοίγει.

Έτσι περνούν οι μέρες. Χωρίς να τρέχει τίποτα. Παλιά και νέα πρόσωπα φτιάχνουν την κουρελού που με σκεπάζει.

Χορταίνω αγάπη. Συνέρχομαι.

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος, LiFo Editorial, 8 Ιουλίου 2011

Μόλις το διάβασα σήμερα ζήλεψα. 

Ζήλεψα καταρχάς μία άδεια που θα την πάρω τελικά τον Αύγουστο.

Ζήλεψα το νησί, όχι το συγκεκριμένο. Κάποιο. Κάποιο ωραίο όμως. Κάποιο χαλαρό, με άσπρα σπιτάκια και λίγο πράσινο εκεί που πρέπει, χαλαρά μπαράκια και καφενεία με Ταραντινικούς Ρώσους, Άγγλους, Γάλλους, Αμερικάνους τουρίστες, με αυτά τα απίστευτα τοπικιστικά τους ενδυματολογικά στυλ. Ξέρετε, ότι να' ναι βερμούδα, πουκάμισο κοντομάνικο, καπέλο ότι πιο τουριστικό υπάρχει και από κάτω σαγιονάρα τύπου σανδάλι με χοντρή αθλητική κάλτσα για ατελείωτες στιγμές εφίδρωσης!

Ζήλεψα αυτές τις στροφές που παίρνεις με το νοικιάρικο αυτοκίνητο, αφού έχεις πιει καμιά δεκαριά cuba libre και τις μαντεύεις λες και είσαι ο Κυρ-Αντώνης, ο μοναδικός ταρίφας του χωριού του νησιού!

Ζήλεψα τα διηγήματα του Ξενόπουλου, αυτά με το περίεργο καφέ εξώφυλλο που διάβαζε παλιά η αδερφή μου στο εξοχικό και την σνόμπαρα!

Ζήλεψα αυτό το.." Χωρίς να τρέχει τίποτα"!

Μάλλον θέλω διακοπές. Σαγιονάρα, βερμούδα, ποτάρες και Αργύρη, Λουκά, Βασίλη!

 Nouvelle Vague - Mala Vida

Καληνύχτα..!!

Καλό Σ/Κ..!!

Καλή έμπνευση..!!

Ο Αργύρης, ο Βασίλης και ο Λουκάς..!!

"Πριν ένα χρόνο χώρισα με την Κατερίνα. Ήταν μια μεγάλη σχέση δεκαοχτώ ετών. Όταν έφυγε, άρχισα να γράφω κάποια πράγματα-δίκην ημερολογίου περισσότερο, ουσιαστικά μιλούσα για την ζωή μου με επίκεντρο την πιο επώδυνη περίοδο. Κάποια στιγμή αποφάσισα ότι αυτό το κείμενο θα γινόταν σενάριο, θα ήταν η επόμενη ταινία μου".

" Είχα καταπιαστεί με κάτι που με κατέστρεφε. Είχα εξάντληθεί , συχνά καθόμουν ώρες πάνω από μία σελίδα. Το βλέμμα μου χανόταν στα φυτά της βεράντας μου, μετρούσα τα φύλλα, ανέλυα τις διατάξεις τους, μέχρι να μπορέσει ο νους μου να συγκεντρωθεί και πάλι. Σηκωνόμουν, πήγαινα στο στερεοφωνικό, έβαζα ένα τραγούδι, όταν έφτανε στη μέση άλλαζα γνώμη, το έκλεινα, άνοιγα το βιβλίο του Τέσιτς, διάβαζα μια δυο σελίδες, το άφηνα, έβλεπα ντιβιντί, κάνα δυο σεκάνς, κι ύστερα τέρμα. Όταν αποφάσιζα να φάω, δεν υπήρχε τίποτα στο σπίτι, εκείνη είχε φύγει εδώ και πολύ καιρό και μόνο όταν υπήρχε εκείνη, υπήρχε κάτι στο ψυγείο".

"Σκότωσε ό,τι Αγαπάς", Αλέξης Σταμάτης (Εκδόσεις Καστανιώτη), 2009

Την πέμπτη έγινε η παραπάνω αγορά, στο Σύνταγμα, προ Αγανακτισμένων πολιτών. Η συγκεκριμένη βραδιά είχε αρκετό ποδήλατο και πολύ ενδιαφέρον με αρκετά ποτήρια draft στο Floral, συζητήσεις με Αργύρη για τα πάντα, απόφαση για ένα νέο ξεκίνημα στο συγγραφικό παγκόσμιο χάρτη, νέτα να περνάνε συνεχώς από την πλατεία φορώντας καφτάνια, σκισμένα τζιν, μακριά φορέματα και  adidas, ανήσυχες παρουσίες στο μπαλκόνι του  πέμπτου ορόφου της απέναντι πολυκατοικίας  δεξιά διαγωνίως του Floral και κλασικό ντου από παρέα 20 ατόμων σε άλλη παρέα για τους δικούς τους Εξαρχιώτικους ταραντινικούς λόγους και τα μηχανάκια τα στρογγυλοφάναρα να έχουν πάρει φωτιά!

Καινούργια Ζάλη

Καλό βράδυ..


Χρειάζομαι ξεκούραση.!!