Πρόλογος
Η ιστορία που θα σας διηγήθω συνέβη χτες και είναι κάτι το οποίο ούτε ο Αργύρης, ούτε ο Λουκάς, ούτε η παρακάτω ηρωίδα θα θέλει να συζητήσει ποτέ ξανά και με κανέναν αυτό που εκτυλίχθηκε.
Το μυστικό θα μείνει σε αυτούς του τέσσερις ανθρώπους....
Σε αυτούς του τέσσερις τοίχους του παρακάτω κουβουκλίου!
Κεφάλαιο Πρώτο
Καραγιώργη Σερβίας. Ποδήλατο χωρίς χέρια. Πω πω μάγκας! Χτυπάει το κινητό και το σηκώνω εν κινήσει. Πολύ μαγκιά.
"Που είσαι ρε"?
"Σε τρία λεπτά είμαι εκεί"!
Τελικά φτάνω σε ένα! Η μαγκιά πλέον έχει ξεχειλίσει από την βερμούδα και έχει καλύψει όλη την πλατεία Μοναστηρακίου!
Φτάνουμε στην είσοδο. Κλειδώνω ποδήλατο.
Κεφάλαιο Δεύτερο
"Καλησπέρα"!
"Καλησπέρα"!
"Είμαστε για το μπάρ"
"Έχετε κάποια κράτηση"?
"Εεε, ξέρετε έχει πολύ κόσμο πάνω και το σερβίρισμα μπορεί να αργήσει"
"Δεν πειράζει, θα ανέβουμε τουλάχιστον να το δούμε."
Κεφάλαιο Τρίτο
Ασανσέρ. Περιμένει ζευγάρι να ανέβει μαζί μας.
Αυτός, ριγέ κοντομάνικο πουκάμισο, χαλαρό τζιν, πρόσωπο με έντονα χαρακτηριστικά, γένια, γυαλιά μυωπίας, υποψία καράφλας και αξύριστος. Μάλλον δημόσιος υπάλληλος...
Αυτή, μπλούζα μαρινιέρα, φούστα σε αποχρώσεις του μολυβί. αδύνατη, με ωραία πλάτη και λεπτές γάμπες, έντονο κόκκινο κραγιόν, ίσια, φρεσκολουσμένα, μέχρι τον ώμο καστανά μαλλιά και λεπτά δάχτυλα. Μάλλον τραπεζική υπάλληλος..
Μπαίνουμε όλοι μαζί. Το ασανσέρ χωράει με το ζόρι τρία άτομα.
"Όροφο ξέρουμε"? Λέει το ζευγάρι.
"Έκτο"! Απαντάω εγώ με ύφος τύπου έρχομαι εδώ κάθε βράδυ, είμαι από τους πρώτους που το ανακάλυψαν και μάλιστα ένα βράδυ γνώρισα τουρίστρια, την έριξα και κατέβηκα και κάτω να της δείξω τα δωμάτια!
Στριμωχνόμαστε σαν σαρδέλες.
Η ζέστη είναι αφόρητη. Η κοπέλα φοβάται. Το παίζει όμως άνετη.
Η ζέστη είναι αφόρητη. Η κοπέλα φοβάται. Το παίζει όμως άνετη.
Ο Αργύρης καθώς την περιεργάζεται λες και είναι φωτιστικό PANZERI, σπάει τον πάγο, αποκαλύπτοντας και στους τέσσερις, ότι στο συγκεκριμένο ασανσέρ υπάρχουν δύο πόρτες και θα βγούμε από διαφορετική πόρτα από αυτή που μπήκαμε.
Η κοπέλα συνεχίζει να το παίζει άνετη χαμογελώντας!
Ο άντρας, παύλα γκόμενος, παύλα συνάδελφος από το γραφείο κοιτάει όλη την ώρα πάνω με στυλ απλής, τυπικής, αμηχανίας, περιμένοντας έξι γαμημένους τυπικούς ορόφους, να βγει, να δει την θέα, να της πει κοίτα που σε' φερα, και να πιει ένα ρημαδοκοκτέήλ!
Κεφάλαιο Τέταρτο
Η πόρτα ανοίγει τελικά από κει που προέβλεψε ο μάστορας των ανελκυστήρων Αργύρης.
Ξαφνικά η κοπέλα βγάζει μία πνιχτή, υπόκωφη, ντροπαλή, παιδιάστικη κραυγή αποκαλύπτοντας σε όλους ότι.......
Πρώτον φοβάται τα ασανσέρ,
Δεύτερον δεν υπήρξε ούτε μία στιγμή άνετη,
και τρίτον λόγω των παράπάνω δεν έδωσε σημασία σε αυτά που της είπε προηγουμένως ο πολύπειρος σε αυτά τα θέματα φίλος Αργύρης!
Επίλογος
Το θέμα είναι ότι μόλις βγήκαμε, αυτό που αντικρίσαμε μας έκανε να ξεχάσουμε αυτά τα περίπου 9 τρομακτικά δευτερόλεπτα που σας περιέγραψα και επιτέλους είδαμε...
ΤΗΝ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΤΑΡΑΤΣΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!!!
ΤΕΛΟΣ
A FOR ATHENS HOTEL
Lover, Lover, Lover - Ian McCulloch
Α δεν σας είπα....!!
Ο περίφημος Αργύρης, ήρωας του παραπάνω μυθιστορήματος έφτιαξε μπλογκ..
Για επισκεφτείτε τον!!
