« Μπα δεν νομίζω ρε σεις να βγω σήμερα, έχω κατεβάσει το Drive..» Σάββατο 22 Οκτωβρίου,
Από τα πρώτα 7 λεπτά της ταινίας κατάλαβα ότι κάτι τρέχει..ή εγώ έχω καιρό να δω κάτι αξιόλογο. Αλλά αφού είδα πριν ένα μήνα το καινούργιο του Γούντυ ρε γαμώτο, τι στο διάλο!
Ανασηκώνομαι, σβήνω τα εναπομείναντα φώτα, ανάβω τσιγάρο, βάζω ότι έχει μείνει από το τανκερέι το προχθεσινό και....
Καταρχάς οι τίτλοι αρχής με ξαγρύπνησαν. Αυτή η αίσθηση των 80's με την μουσική των Chromatics, τα σβηστά φώτα του δωματίου μου και τον καπνό από το τσιγάρο μου, θύμισε προβολές ταινιών νουάρ σε καταγώγια και τεκέδες άλλης εποχής!
Chromatics - Tick of the clock
Σίγουρα, η πολλή διαφήμιση λόγω βραβείου και ο νούμερο ένα πρωταγωνιστής του Χόλλυγουντ αυτή την περίοδο, που έχει κάψει καρδιές σε όλα τα κοριτσόπουλα και τις μεγαλοκοπέλες ανά την υφήλιο, παραπλάνησε πολύ κόσμο όσον αφορά το ποιόν της ταινίας. Κατά την γνώμη μου είναι μία καθαρά σινεφίλ ταινία!!!!
Μετά από μία ώρα και 38 άντε 40 λεπτά, έβγαλα το πόρισμα ότι
1ον, καλά έκανα και δεν βγήκα και
2ον, είναι η καλύτερη ταινία που είδα φέτος!
Αυτό, το καταλαβαίνω όταν μετά από μια ταινία πιάνω τον εαυτό μου να κοιτάζει την μαύρη οθόνη, εφόσον έχουν τελειώσει οι τίτλοι τέλους και εφόσον έχει τελειώσει και η τελευταία νότα από το σάουντρακ!
1ον, καλά έκανα και δεν βγήκα και
2ον, είναι η καλύτερη ταινία που είδα φέτος!
Αυτό, το καταλαβαίνω όταν μετά από μια ταινία πιάνω τον εαυτό μου να κοιτάζει την μαύρη οθόνη, εφόσον έχουν τελειώσει οι τίτλοι τέλους και εφόσον έχει τελειώσει και η τελευταία νότα από το σάουντρακ!
Desire - Under your spell
Eίναι καμιά φορά, που οι πρωταγωνιστές είναι ολόκληρη η ταινία. Αυτό που έπαθα πέρυσι με τον "Παλαιστή" το ίδιο έπαθα και φέτος με τον Οδηγό. Οι λέξεις που βγαίνουν από το στόμα του είναι μετρημένες στα δάκτυλα! Τις περισσότερες φορές τον ακούς να λέει "Yeah!", "No", "Maybe", "sure" και διάφορα τέτοια λιγομίλητα, λεκτικά αντικείμενα. Φαντάζομαι ότι το σενάριο που είχε πάρει στα χέρια του πριν τα γυρίσματα θα ήταν μία Α4 μπρος πίσω και τίποτε άλλο!
Κι όμως, ο Γκονταρικός αυτός χαρακτήρας είναι τα πάντα!Το βλέμμα του, σε κάνει να νιώθεις σιγουριά, ηρεμία και ασφάλεια. Κασκαντέρ το πρωί σε διάφορες ταινίες και οδηγός ληστειών το βράδυ, ο Ράιαν Γκόσλιγκ με μια οδοντογλυφίδα για παρέα, πραγματικά είναι το υπόδειγμα του μοναχικού, γοητευτικού οδηγού φορώντας ένα από τα καλύτερα δερμάτινα τζάκετ στην ιστορία του κινηματογράφου και ένα ζευγάρι δερμάτινα γάντια οδήγησης που σε παραπέμπουν σε ινδάλματα του στυλ όπως ο Στιβ Μακουίν και ο Τζέιμς Ντιν.
Στην αρχή όλα καλά, μέχρι που γνωρίζει την Irene (Carey Mulligan), που μένει στο διπλανό διαμέρισμα με τον γιο της. Χωρίς να φιληθούν, χωρίς να κάνουν σεξ, οι δύο αυτοί χαρακτήρες μόνο και μόνο με τα βλέμματά τους και τις κινήσεις τους στο χώρο θα σου θυμίσουν σκηνές από ταινία του Wong kar Wai έχοντας την διάθεση για έρωτα (in the mood for love!) καρφιτσωμένη σαν στίκερ στα πρόσωπά τους!
Μέχρι την στιγμή που επιστρέφει από την φυλακή ο άντρας της!!
Από κει και πέρα, θα βιώσουμε μία αριστοτεχνικά γυρισμένη γκονταρική με χιτσοκικά στοιχεία ταινία, που θα δικαιολογήσει τις βραβεύσεις του τρομερού Ρεφν!
Στο τέλος της ταινίας δεν θα ανοίξεις αμέσως τα φώτα. Τουλάχιστον έτσι έκανα εγώ.
Θα ανάψεις ένα ακόμα τσιγάρο.
Θα βάλεις ένα ακόμα τανκερέι και υπό τους ήχους του εκπληκτικού kavinsky θα κοιτάς αποχαυνωμένος τους τίτλους τέλους διερωτώμενος για το αν και που αναφέρθηκε το όνομα του πρωταγωνιστή. Πως τον λέγανε στην ταινία. Αν τον φωνάζανε κάπως ρε παιδί μου!
Η απάντηση είναι όχι.
Ήταν απλά ο Οδηγός και εσύ θα αναρωτιέσαι αν σε όλο αυτό ήσουν άξιος συνοδηγός!
Ήταν απλά ο Οδηγός και εσύ θα αναρωτιέσαι αν σε όλο αυτό ήσουν άξιος συνοδηγός!
Κavinsky - Night Call
