Διακοπές. Να πάμε. Πρέπει.
Πρέπει να περάσουμε καλά. Να πάρουμε άδεια. Να βρούμε καλό δωμάτιο κοντά στην Χώρα και στο νταβαντούρι. Να νοικιάσουμε αμάξι, μηχανάκι, μοτοποδήλατο, γουρούνα, διαστημόπλοιο.
Πρέπει να ξεκουραστούμε.
Πρέπει όμως και να πιούμε, να ξενυχτήσουμε και να γίνουμε χάλια. Να φάμε αστακούς και γαριδομακαρονάδες. Να φάμε το τοπικό τυρί και το απίστευτο γλυκό που μας πρότειναν.
Πρέπει να βγάλουμε φωτογραφίες στις παραλίες , και στα εκκλησάκια. Να βγάλουμε τη θέα από το δωμάτιο, τις βοκαμβίλιες στο στενάκι με τα μπλε παράθυρα και την γιαγιά που κάθεται έξω. Πολλές φωτογραφίες. Να τις ανεβάσουμε στο Ίνσταγκραμ και να κάνουμε τσεκ-ιν από παντού.
Πρέπει να πάρουμε το καραβάκι για να μας πάει απέναντι, στην άλλη, την απόκρημνη παραλία, που τα νερά είναι μαγικά και είχε πάει πέρυσι η Κατερίνα με τον Δημήτρη απ’ την δουλειά. Να πούμε του καπετάνιου να μας πάει και σε κείνη την σπηλιά που είναι λες και είσαι στην Γαλάζια Λίμνη.
Και να πάμε και σε κείνο το ταβερνάκι με τους τέλειους ντοματοκεφτέδες και το απίστευτο σαγανάκι.
Πρέπει να στήσουμε καλά την ομπρέλα ώστε να μην την πάρει ο αέρας όπως του διπλανού. Να μαυρίσουμε. Να μην καούμε. Να γυρίσουμε στο γραφείο και να είμαστε σαν τον 50Cent.
Και να παίξουμε ρακέτες, γιατί φέτος έχω βελτιωθεί και βασικά βαριέμαι να σε βλέπω να παίζεις συνέχεια με τον Τάκη κι εγώ να κάθομαι να διαβάζω τα κουτσομπολίστικα με την γυναίκα του και να σχολιάζουμε για το ρετουσάρισμα που πέφτει στην Βανδή.
“Στάσου!, Στάσου! Κάτσε να σε βγάλω μια φωτογραφία να ανεβάσουμε στο Φεισμπουκ!”
Πρέπει να διαβάσουμε τις “Πενήντα αποχρώσεις του γκρι” και το καινούργιο του Τζέφρι Ευγενίδη. Να έχουμε όμως και καβάτζα κανά Χέμινγουέι σε περίπτωση που ο Σωτήρης με την Θάλεια θέλουν να μας το παίξουν κουλτουρέ και σκάσουν πάλι με τίποτα Άπαντα του Καρυωτάκη όπως εκείνο το καλοκαίρι στην Πάτμο. Να λύσουμε σταυρόλεξα και Σουντόκου.
Να πιούμε Μοχίτο!!
Ναι! Ναι! Μοχίτο κανονικό και Μοχίτο φράουλα και Ντάκιρι και Καιπιρόσκες. Και να πάμε και σε κείνο το μπαράκι που διάβασα σε εκείνο το περιοδικό που πηγαίνει συνέχεια αυτός ο μεγαλοεκδότης και φτιάχνει λέει τα καλύτερα Cosmopolitan.
Να πάμε και σε κανα τοπικό πανηγύρι με κρασί – ούζο – ρακές και να χορέψουμε μέχρι το πρωί με τους γηγενείς , φιλόξενους φεουδάρχες , κρατώντας ψηλά τα λαδωμένα χέρια μας από την προβατίνα μέχρις ότου ξημερώσει.
Και σεξ!!! Πολύ σεξ! Στο δωμάτιο, στο υδρομασάζ, στην παραλία, στις τουαλέτες, στο θαλάσσιο ποδήλατο που νοικιάσαμε, στο τζετ σκι, στο διαστημόπλοιο..
Και καλό σεξ. Όχι όπως στην Αθήνα, άρον άρον, μεταξύ 2ου και 3ου επεισοδίου της δεύτερης σεζόν του Game of Thrones.
Και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, σαν ενήλικες, να κάτσουμε πάνω από την χωριάτικη σαλάτα που πληρώσαμε 9.50 ευρώ, ατενίζοντας την θάλασσα, οι δυο μας και να συζητήσουμε για την σχέση μας. Για το που πάμε, που βαδίζουμε, αν πρέπει να αλλάξουμε σπίτι να πάμε πιο κοντά στις δουλειές μας. Να δούμε τι θα κάνουμε τον χειμώνα που θα ναι δύσκολα τα πράγματα, αν θα πρέπει να αλλάξουμε αμάξι γιατί καίει πολύ αυτό. Αν μ’ αγαπάς, αν σ’αγαπώ. Αν το εννοείς, αν το εννοώ.
Και κάπως έτσι οι μέρες θα γεμίσουν. Και θα έχουμε κάνει το καθήκον μας σαν πολίτες αυτού του τόπου.
Και θα είμαστε πλέον δυνατοί να αντιμετωπίσουμε όλες τις κρύες, δύσκολες καταστάσεις που τυχόν θα βρούμε τον χειμώνα που έρχεται. Γιατί έτσι μεγαλώσαμε και έτσι μάθαμε. Να γεμίζουμε με ήλιο τις ψυχές μας ώστε να χαμογελάμε στο σκοτάδι που έρχεται.
Φωτοσυνθέτοντας...
Brian Eno - Spinning away
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου